Ewa Iżykowska

Uczestnik XXXI Międzynarodowego Festiwalu „Chopin w barwach jesieni”

Śpiewaczka (sopran), aktorka, urodzona w Olsztynie. W roku 1974 ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II st. w Kaliszu równolegle na wydziałach fortepianu oraz śpiewu solowego. Następnie ukończyła Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie, gdzie studiowała śpiew solowy, oraz Państwową Wyższą Szkołę Teatralną im. A. Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem.

Jako śpiewaczka pracowała pod kierunkiem prof. Lidii Małachowicz, prof. Kazimiery Goławskiej, prof. Ewy Wdowickiej. Kontynuowała swoje studia w Accademia Chigiana, w Sienie, (Włochy) pod kierunkiem Giorgio Favaretto, oraz Ettore Campogagliani. Następnie studiowała w mediolańskiej La Scali pod kierunkiem Gulietty Simionato, Eduardo Muellera, oraz Antonio Tonini. Jako stypendystka rządu niemieckiego uczestniczyła w kursach wybitnej sopranistki wagnerowskiej Birgitt Nilson.

W 1981 r. zadebiutowała na scenie La Scali w tytułowej roli w operze Rita Donizettiego. W tym okresie po wygranym konkursie wzięła udział we włoskim letnim staggione w mieście Alessandria, gdzie wykonywała partię Fiordiligi w operze Cosi fan tutte Mozarta, pod batutą Eduardo Mullera, z Mauro Trombetta, w roli Don Alfonso.

Jest laureatką szeregu krajowych i międzynarodowych konkursów jak: Ogólnopolski Konkurs Muzyki K. Szymanowskiego, Belvedere we Wiedniu, czy Mozart Competition w Alessandri (Włochy).

W Polsce zadebiutowała w 1979 r. partią Fiordiligi w operze Cosi fan tutte Mozarta w Teatrze Muzycznym w Słupsku pod dyr. Grzegorza Nowaka, w reżyserii reż. Ryszarda Peryta. W 1981 r. wzięła udział w prawykonaniu opery Zbigniewa Rudzińskiego Manekiny w Operze Wrocławskiej pod dyr. Roberta Satanowskiego, w reż. Marka Weiss-Grzesińskiego.

Od 1982 r. związała się z Teatrem Wielkim w Poznaniu. Stworzyła kreację Violetty - w Traviacie Verdiego, Rozalindy - w Zemście nietoperza J. Straussa, Blondy - w Uprowadzeniu z Seraju Mozarta, Michaeli - w Carmen Bizeta, Liu - w Turandot Pucciniego, Lisy - w Krainie Uśmiechu Lehara, Arseny - w Baronie cygańskim J. Straussa, Musette i Mimi - w Cyganerii Pucciniego, czy Chodel - w Skrzypku na dachu.

Otrzymała nagrodę miasta Poznania dla Młodych Twórców Sztuki w tym samym roku co Jan A. P. Kaczmarek, z którym w tym okresie nagrała płytę Kometa Halleya.

W 1986 r. zadebiutowała na scenie wiedeńskiej Kammeroper rolą Neddy w Pajacach Leoncavalla, w reżyserii Georga Tabori. Przedstawienie to zostało uznane przez krytykę wiedeńską za przedstawienie roku 1986.

Następne role w wiedeńskiej Kammeroper to Hrabina - w Weselu Figara Mozarta, Dorlisca - w operze Rossiniego Torvaldo e Dorlisca, oraz Violetta w Traviatcie Verdiego.

W latach 1987-1991 była solistką opery w Luzernie w Szwajcarii. Na deskach tej opery śpiewała takie partie jak Hrabina - w Weselu Figara Mozarta, Poppea - w Koronacji Poppei Monteverdiego z tenorem Ramonem Vargas w parii Nerona, Adriany w operze Adriana Lecouvreur F. Cilei, pod dyrekcją M. Viottiego, Tatiany - w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego, Blanche - w Dialogach Karmelitanek Poulenca, Saffi - w Baronie cygańskim J. Straussa oraz Hanny Glawari - w Wesołej wdówce Lehara, Venus w Orfeuszu w piekle Offenbacha, Safi w Baronie cygańskim Straussa.

W roku 1991 rozpoczęła ponownie współpracę z Teatrem Wielkim w Poznaniu jak również z Teatrem Wielkim w Warszawie, Operą Wrocławską i Operą Krakowską, gdzie zaśpiewała partie w operach R. Straussa: Salome - w operze Salome, Marszałkowa - w Kawalerze Srebrnej Róży; w operach Pendereckiego: Benigna - w Czarnej Masce, Ewa - w Raju utraconym, Matka Joanna od Aniołów - w Diabłach z Loudaine. Pojawiła się również jako Ligia - w Quo vadis Nowowiejskiego, Fedora - w operze Fedora Giordaniego, Tosca w operze Tosca Pucciniego, Tatiana, w operze Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego, Mimi oraz Musette w operze Cyganeria Pucciniego, Flora - w operze Chopin G. Orefice, Galina - w operze Galina M. Landowskiego i Rachela - w operze Żydówka, Halevego.

W tym też okresie Ewa Iżykowska stała się odtwórczynią monumentalnych form oratoryjno-kantatowych jak: Requiem Verdiego, II Symfonia Mahlera , VIII Symfonia Mahlera - partia I, II i III sopranu, Cztery ostatnie pieśni, R. Straussa, III Symfonia H. M. Góreckiego, Te Deum, Dies Irae, Jutrznia, Siedem bram Jerozolimy - K. Pendereckiego, Stabat Mater oraz Rapsod Stanisława Moryto, IX Symfonia oraz Missa Solemnis - Beethovena, XIV Symfonia - Szostakowicza.

Swoje zainteresowania skłania również ku kameralistyce i tak w latach 2000-2002 odbyła światowe tournée z recitalami Chopin, Paderewski - pieśni, oraz Od baroku do jazzu.

W roku 2000-2001 wzięła udział w realizacji opery Manekiny Z. Rudzińskiego w Teatrze Wielkim w Warszawie. W roku 2005 wystąpiła jako Tosca w operze Tosca w Korei Południowej.

Współpracowała ze znakomitymi pianistami, jak Giorgio Favaretto, Ettore Campogliani, Vincenco Scalera, Caroll Hague, Krzysztof Jabłoński, Janusz Olejniczak, Marek Drewnowski, Andrzej Tatarski, Szymon Kowalczyk, Marek Mizera, Jerzy Maciejewski.

Pracowała również z wybitnymi dyrygentami, jak J. Gielen, Marcello Viotti, Eduardo Mueller, Gabriel Chmura, Grzegorz Nowak, Krzysztof Penderecki, Jose Florencio Maria Junior, Andrej Borejko, Jacek Kasprzyk, Antoni Witt, Jacek Błaszczyk, Karol Stryja, P. Romansky, Oliver Quendet, i inni.

Występowała na scenach operowych i koncertowych takich jak La Scala, Carnegie Hall, Musikferrein, na wszytkich scenach koncertowych i operowych w Polsce. Występowała z tak wybitnymi artystami jak Ramon Vargas, Mauro Trombetta, Reinhardt Brussman, Louis Gentile, John Gray, Florian Pray, Ivonne Nef, Jadwiga Rappe, Urszula Krygier, Jerzy Knetig, Ryszard Cieśla, Adam Kruszewski, Piotr Kusiewicz, Włodzimierz Zalewski, Izabela Kłosińska.

Przez szereg lat uczestniczyła w prawykonaniach i wykonaniach utworów kompozytorów współczesnych takich jak Henryk Mikołaj Górecki, Krzysztof Penderecki, Ottavio Vasquez, Stanisław Moryto, Zbigniew Rudziński, Jan A. P. Kaczmarek.

Dokonała szeregu nagrań dla Polskiego Radia, Rado Vaticano, Radia Swiss Romande (Il Signor Brushino Rossiniego, dyr. Marcello Viotti), radia i telewizji rosyjskiej (Jutrznia Pendereckiego) oraz telewizji: filipińskiej, brazylijskiej, koreańskiej, jak również dla telewizji włoskiej RAI (Cosi fan tutte Mozarta), oraz telewizji austriackiej ORF (Dies Ire Pendereckiego, dyr. J. Gielen oraz Pajce Leoncavalla, reż. Georg Tabori), jak również szwajcarskiego festiwalu Musique et Amitie (XIV Symfonia Szostakowicza, Dover Beach Barbera).

Niektóre nagrania zyskują wielką popularność, jak np. opublikowana na YouTube jedna z arii barokowych - Ave Maria Cacciniego, osiągnęła już prawie pół miliona wejść.

Ewa Iżykowska brała udział w światowych transmisjach radiowych: Diabły z Loudaine oraz Czarna Maska Pendereckiego, II Symfonia oraz VIII Symfonia Mahlera.

Poświęca się również dydaktyce związnej z wokalistyką. W latach 2000- 2004 pracowała na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim, oraz w Zespole Szkół Muzycznych im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, gdzie była założycielem wydziału wokalnego i dochowała się wspaniałych absolwentów i laureatów konkursów, jak Łucja Szablewska, Ewa Kotarska, Mira Florczak, Małgorzta Szymańska, czy Szymon Komasa.

W roku 2002 Ewa Iżykowska zrobiła przewód artystyczny I stopnia, a w roku 2006 habilitację. Od roku 2003 wykłada na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. A w roku 2012 w wyniku wyborów powierzono jej funkcje prorektora. W latach 2003-2007 prowadziła zajęcia w Korei Południowej, w Keimyung F. Chopin Academy of Music, gdzie pełni również funkcje wicedyrektora do dzisiaj.

Od roku 2000 regularnie prowadzi letnie kursy wokalne na terenie kraju, jak również Masterclass w USA, Włoszech, Korei oraz Austrii.

Współpracuje z licznymi teatrami w Polsce, przygotowując spektakle muzyczne, np. Sługa dwóch panów w teatrach w Warszawie, Rzeszowie, Koszalinie, Płocku, czy przedstawienie Akompaniator w Teatrze Syrena w Warszawie, musical Fame w teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim.

Od roku 2008 współpracuje z Teatrem Muzycznym Roma, gdzie sprawuje opiekę wokalną oraz przygotowuje partie z solistami w takich spaktaklach jak Upiór w operze, Nędznicy.

W roku 2003 została wykładowcą w Polskiej Akademii Nauk, gdzie do dzisiaj prowadzi regularne zajęcia z retoryki.

Na Wydziale Wokalnym Uniwersytetu Muzycznego F. Chopina dochowała się laureatów konkursów wokalnych, którymi są Małgorzata Trojanowska, Piotr Halicki, Song Je Young.

Oprócz dydaktyki wokalnej zajmuje się także reżyserią. W 2010 przedstawiła spektakl Śpiewniki domowe Moniuszki, a w 2011 spektakl Musicale Musicale.

Ewa Iżykowska ciągle koncertuje. Ostatnio wystąpila z recitalem w Accademia di Santa Cecylia w Rzymie. W roku 2010 wystąpiła w Paryżu z recitalem Pieśni Chopina, który po raz pierwszy w historii został zarejestrowany na płytę Blu-ray. W roku 2011 wystąpiła w Watykanie na placu św. Piotra w czasie beatyfikacji Jana Pawła II.

Włada biegle 5 językami: włoskim, rosyjskim, niemieckim, angielskim i francuskim.