Antologia pokonkursowa 2016

add_shopping_cartZamów książkę

Czego świadectwem są zgromadzone w antologii utwory?

Stanowią dowód znamiennej, dawno przez Michała Głowińskiego opisanej tendencji: „Literackość muzyki przejawia się w – bezpośrednich bądź pośrednich – dążeniach do wyjścia z tworzywa i przezwyciężania jego naturalnych ograniczeń. Muzyczność literatury ujawnia się w dążeniu do wejścia w tworzywo, a dokładnie – w jedną jego warstwę: brzmieniową. Ale i temu towarzyszy – i tu w przeciwieństwie ujawnia się analogia – dążenie do przezwyciężenia naturalnych ograniczeń tworzywa. Tylko że są to ograniczenia inne: w przypadku pierwszym ubóstwo semantyczności, w drugim – ubóstwo możliwości brzmieniowych” – pisał Michał Głowiński w szkicu „Literackość muzyki – muzyczność literatury” („Poetyka i okolice”, Warszawa 1992, s. 315). […]

Prezentowane w antologii „Hymn zachwytu” wiersze świadczą o ryzyku, na jakie naraża się każdy poruszający się w przestrzeni korespondencji sztuk. Często są rezultatem zabiegów twórczych wynikających z niezgody na ograniczenia swoistego dla poezji tworzywa – języka. One nie mogły być nagrodzone, ale z pewnością dla czytelników „literackich” będą ciekawym doświadczeniem, dla miłośników muzyki – piękną ilustracją ich własnych przygód „melomańskich”, dla autorów – materiałem do refleksji metapoetyckiej. Dla jurorów pozostają wszystkim tym jednocześnie – oddanym w ręce czytelników ze świadomością uchylania rąbka tajemnicy warsztatu pracy.

Małgorzata Juda-Mieloch